Social media is killing the Internet. According to:

Quick reflection. I have just read in one of the websites, run by one of my Twitter followers, that: Social Networks Are Killing the Web.


http://www.nextlevelofnews.com/2012/03/rowan-puttergill-are-social-networks-really-killing-the-web.html 


''memeburn :: Occasionally I stumble on blog posts describing how social networks are killing the internet. The claim is simply that people are simply becoming locked into social media so much that they no longer simply surf the web like they used to. Instead, they rely on information shared within the closed environment provided by sites like Facebook.''


Well, it seems to be true, but isn't it a kind of achievement? The enormous web, which was meant to be under control, has got out of it, and maybe now thanks to the social media it's being monitored? I'm using Twitter to collect the most precious information. Instead of going separately to The Huffington Post, The Guardian and Le Monde, everything's condensed.


What do you think about this reflection? Is the social media killing the Internet?

Independence Day and how sad we're. For the Poles

I never knew what exactly should be done on November the 11th (Polish Independence Day).  The head of the state speaks at the Tomb of the Unknown Soldier, some goes to the Church. There are no rules, you can do whatever you want. I never thought too much about the National Independence Day, but I started yesterday, even though it's only spring. I considered it because of the St. Patrick's Day.

Patrick, bishop and missionary, is extremaly important to the Irish people. Important enough, that on the 17 of March, on the day commemorating his death, crowd drinks whiskey. While passing by overcrowded pubs yesterday, I saw people drinking Guinness and Jack Daniels. How cool it was to look at them: gay and green in the streets of Shoreditch. I searched in the Internet afterwards. According to the legend, St. Patrick scared a whiskey merchants that her tavern will be haunted by monsters. Frightened, she started to fill the jugs fully. So now, during the national holiday, Irishman drink as they can. Legend, which gives them an opportunity to play.

So I think that Poles may seem sad. On the third of May, or November the eleventh we do not drink anything. We listen to the message of the President, usually stay home. There is no Guinness, nor whiskey. Why? Whether this is due to ceremonious or patriotism? Probably not, because the Irish are enormous patriots. They just drink whiskey, because it's cool. It's the country's success.

I think on the other hand, that it must be an excuse for another booze-up, that the Poles never need. There is no tradition of drinking on 11^th of November, we can enjoy it the 12th, which falls on Friday this year. There are no rules. I do not know what it is that really puts me in a feast of Patrick. Perhaps this lack of pathos that is strongly visible during each event. Maybe the natural, unbroken lack of sadness and exaggerated mock sublimity, which radiates from every Polish patriotic parades?

It seems to me also, that this extraordinary lack of leeway can be seen in the Polish political scene, seen in the media, and full of complexes society. I usually criticize British ignorance but now I have the impression that such a small therapy would have done well for the Poles .
The tradition, which Poland holds are priceless. We are hospitable and friendly, very nationalistic. We love our country and can not stand criticism. I praise the Polish provenance, the values ​​that come with it. However, I think we need to relax.

With St. Patrick's Day, let's drink whiskey. Let us drink on the third of May. There won't be a desecration of tradition, it is only presentation of unpretentiousness and freedom of the unnatural exaltation.

11^th of November – Polish National Independence Day

3^rd of May – Polish May 3 National Holiday The holiday celebrates the declaration of the Constitution of May 3, 1791

 
Warsaw. 11th of November


 

Nigdy nie wiem, co tak naprawdę powinno się robić 11 listopada. Wiem, że głowa państwa przemawia pod Grobem Nieznanego Żołnierza i ponoć chodzi się do Kościoła. Nie ma zasady, można robić co się chce. Nigdy nie myślałam za dużo o Święcie Niepodległości, ale pomyślałam wczoraj, chociaż do jesieni jeszcze daleko. Pomyślałam przy okazji Świętego Patryka.

Patryk, biskup i misjonarz, to dla Irlandczyków ważna postać. Na tyle ważna, że 17 marca, w dniu upamiętniającym jego śmierć, strumieniami leje się whiskey. Przechodząc wczoraj koło przepełnionych pubów, mijałam ludzi pijących Guinnessa i Jacka Danielsa. I jakże przyjemnie patrzeć było na wesoły i zielony, paradujący po Shoreditch tłum. Potem poszperałam w Internecie. Jak głosi legenda, Święty Patryk przestraszył szynkarkę, która żałowała kupcom whiskey, że jej karczmę nawiedzą potwory. Przestraszona, już zawsze wypełniała dzbany do pełna. Dlatego teraz podczas święta narodowego, piją, ile mogą. Legenda, która daje Irlandczykom sposobność do zabawy.

Myślę więc, że jesteśmy jednak smutnym narodem. U nas, ani trzeciego maja, ani jedenastego listopada nie piję się nic. Słucha się orędzia Prezydenta, zostaje w domach. Nie ma Guinnessa i nie ma whiskey. Dlaczego? Czy wynika to z ceremonialności, patriotyzmu? Chyba nie, bo Irlandczycy są w swojej radości ogromnymi patriotami. Oni po prostu piją whiskey, bo to fajne, bo z powodzenia państwa należy się tylko cieszyć.

Myślę z drugiej strony, że to wymówka do kolejnej bomblerki, której Polacy wcale nie potrzebują. Nie ma tradycji picia 11 listopada, możemy napić się 12, który tym razem wypada w piątek. Brak reguły. Nie wiem, co tak bardzo ujmuje mnie w Święcie Patryka. Chyba ten brak patosu, który przemawia przez Polaków przy każdej uroczystości. Może ta naturalność, niezmącona udawanym smutkiem i przesadną wzniosłością, która bije z każdej polskiej patriotycznej defilady?

Wydaje mi się też, że ten nadzwyczajny brak luzu widać na polskiej scenie politycznej, widać w mediach, widać w zakompleksionym społeczeństwie. I chociaż przeważnie krytykuję wyspiarską ignorancję, to mam wrażenie, że Polakom taka drobna terapia dobrze by zrobiła.

Tradycje, które piastujemy są bezcenne. Jesteśmy gościnni i uprzejmi, bardzo nacjonalistyczni. Kochamy nasz kraj i nie znosimy krytyki. Chwalę się polskością, wartościami które ze sobą niesie. Myślę jednak, że potrzebujemy relaksu.

Z okazji Dnia Świętego Patryka, napijmy się whiskey. Napijmy się też 3 maja. Nie będzie to profanacją tradycji, będzie to tylko okazaniem bezpretensjonalności i uwolnieniem się od nienaturalnej egzaltacji.


St. Patrick's Day, Dublin

The man behind Kony 2012

Many of you know about the documentary that gone viral last week on the internet: Kony 2012. If you haven't watched it, I am sure that you have already heard about it or shared your own opinion with your friends or your family. Only last week it had tens of millions of views on YouTube and  this is probably only the beginning.
The co-founder of the project Invisible Children, Jason Russell, has been detained by the police and hospitalized in San Diego this Thursday. What was the reason? He was taken to a medical facility after he was found in traffic, standing semi-naked without a particular reason and screaming at people. According to an official statement, he was found  "suffering from exhaustion, dehydration and malnutrition".
San Diego police spokeswoman Andra Brown told AFP news agency: "Officers responded to a radio call to check the welfare of an individual who was said to be running in the street, interfering with traffic, screaming - one person said that he was naked and masturbating." 
There is no doubt that this video has been controversial, raising not only awareness in terms of what means terrorism in Uganda and at the same time what is happening with the kidnapped children that are used as army soldiers, but also came under heavy criticism regarding the financing and everything that relates to the money that were invested in this project. 

The speed and the ugly

If you have no idea what to write, take a look at the tabloids. I was not brave enough, to visit The Sun Website, but I love the Mail Online. All (!) of the stories were perfect to run, my favourite: The ugliest criminals. (that was my headline, obviously).

Some of them are bold, some of them are young, some of them are old enough to retire. A few had the photo shoot taken more than once. All of them visited the police station in Orlando, Florida. And well, to be fair: none of them is photogenic.

Richards;

Rhonda

and the recidivist, Ouch:

.

Which one is your favourite? Regardless of their status, I will be terrified enough only by looking at them.

The entire list: http://www.dailymail.co.uk/news/article-2116079/The-mad-bad-ugly-Mugshot-hall-shame-reveals-criminals-work-look.html

I won't give a penny for The Sun

Translation will be available later this afternoon

Rebekah Brooks, była dyrektor wykonawcza News International, koncernu do którego należał zamknięty zeszłego lata tabloid News of the World, została wczoraj aresztowana w swoim mieszkaniu w Oxfordshire. Zatrzymano też jej męża i pięciu innych dziennikarzy gazety. Wszyscy zamieszani byli w aferę podsłuchową, która przyczyniła się do zamknięcia brukowca. Córka Murdocha, bo tak nazywają ją w Anglii, kierowała włamywaniem się do skrzynek głosowych celebrytów i polityków. Policja szacuje, że ofiarami hakerów News of the World padło 800 osób. Gazeta zamknięta została dopiero po incydencie Milly Dowler. Dziennikarze usunęli wiadomości z jej skrzynki głosowej, utrudniając policji znalezienie poszukiwanej.
13 marca powinien okazać się przełomem w walce z brakiem etyki w mediach. Nie okaże się. Na miejsce News of the World powstał The Sun on Sunday, kolejny wytwór imperium medialnego Murdocha. Już w pierwszą niedzielę działalności zarobił 3,2 miliona funtów. Jak nieetyczne potrafi być dziennikarstwo? Świetny Jeff Randal – angielski felietonista twierdzi, że prosić dziennikarzy tabloidowych o etykę to tak, jakby wymagać czystości od marynarzy wypływających na półroczny rejs.
Praca w tabloidzie to obłuda i głupota. Czy powinno dziwić, że The Sun ukazuje się w 3,5 - milionowym nakładzie? Czy zastanawia Was, dlaczego to Fakt czyta 7 milionów Polaków? Rozmawiam z dziennikarzami i słyszę, że ludzie potrzebują sensacji. Owszem, ale w tak złym wydaniu? Czytanie Bilda, Faktu i The Sun nie jest zaspokojeniem pragnienia informacji (które próbuje wymodlić dla każdego z nas), jest odwzorowaniem ułomności społeczeństwa. Jak banalne i proste są Faktowe newsy, tak banalni i prości są ludzie je czytający. Ludzie, którzy lekceważą podstawowe zasady etyki i za nic mają prawdę. Abstrahuję tutaj od poziomu języka i merytoryki. To nie tylko złe dziennikarstwo, to złe działanie.
Jako przyszła dziennikarka, która już wystarczająco martwi się o renomę gazet, w których potencjalnie ma pracować, proszę, bojkotujcie to świństwo. Dziennikarz, z definicji, przedstawia informację, prawdziwą informację. Zarówno News of the World, jak i Fakt, nie mają z prawdą nic wspólnego. I o ile polskie brukowce przegrywają procesy sądowe, o tyle Rebekah Brooks została rano zwolniona za kaucją. Tabloidowe imperium rośnie. Moja współlokatorka czyta The Sun, bo 'to zabawne'. Tabloidowe imperium nie będzie jednak rosło, jeśli sami przestaniemy napędzać koniunkturę. Nie jest to 'zabawne', nie jest wiarygodne i nie jest warte wydania ani złotówki.

Unfortunate dinner at Damon's

I started the Independent Post with a Valentine story, I'm gonna continue it now.
According to my expectations, confirmed by my Marco Pierre White management, couples were drinking Laurent Perrier, previously given roses and chocolates. Not all of them. For a couple from Newark the dinner at Damon's didn't turn out to be the best experience. They weren't given  the rose, either the chocolates, since, as the waitress said: they were not a real couple. They were Liz and Hurley, lesbians. How abnormal is this? Lovers complained several times and in the end they received an apology. Quite interesting, considering recent gay marriage context. How does it look in practice? If they don't receive a rose, will they be widely accepted? Church, Government and public opinion is pointless, apparently a simple restaurant visit seems to be an answer. Difference of opinions is significant, but only the one of interested couples ought to be taken into consideration. None can change the entire society, it's up to them if they wanna live in the middle of it.

Bloga rozpoczęłam opowieścią walentynkową, pora na kontynuację. Moje oczekiwania potwierdzone zostały przez menadżerów Marco Pierre White. Pary wypiły ogromne ilości różowego Laurent Perrier. Dostały róże i czekoladki. Hmm... nie wszystkie. Dla pary z Newark kolacja w Damon nie była najlepszym doświadczeniem. Zakochani nie dostali bowiem róż, bo, według kelnerki: nie byli normalną parą. Byli Liz i Hurley: lesbijkami. Jak nienormalne się to wydaje? Zakochane złożyły kilkakrotne zażalenia, wreszcie otrzymały przeprosiny. Całkiem interesujące, biorąc pod uwagę kontekst małżeństwa osób tej samej płci. Jak to wygląda w praktyce? Jeśli nie otrzymują róży, będą akceptowani? Kościół, Rząd i opinia publiczna wydają się zbędne, wystarczy zwykła wizyta w restauracji. Różnica poglądów jest nie do pokonania, tylko zdanie zainteresowanych par powinno być brane pod uwagę. Nikt nie zmieni środowiska, to od niedoszłych narzeczonych zależy, czy chcą żyć w jego środku.

A word on 2012

London 2012 is due to be, according to the LOCOG ''the greatest show on the earth''. The effort put down to it, the money spent for it and - primarily - this enormous involvement of thousands of people must render a profit. It will. As a Games Maker I can tell that five months before the actual event begins. There is, nevertheless, quite a few alarming issues. After having read the Forbes feature, it dawned upon me. Forbes accuses Londoners of banning volunteers from social media. It never made a big difference to me, but now I am wondering: is it really necessary? Why, all these people, that are working for your sake, for the 2012 purpose are being stopped from expressing their pride? My doubts have risen even more after the statement given by Ian McCurdie from British Olympic Association. This Olympic's team top doctor advised athletes not to shake hands at the London Games, as it could spread germs. Fortunately, the warning has been rejected by the Government, by it all brings a feeling of disgust. Real sport is not demanded anymore, nor is fair game. We can not expect pure competition. But: aren't British organizers too strict? Is there anything left for real happiness from the work we have alltogether done? Or is it only about the money earned and the numbers that LOCOG can boast of?

I am proud of being Games Maker 2012. Let us enjoy it - we will make it the greatest ever. We only need your genuine support.

http://www.forbes.com/sites/ewanspence/2012/01/06/london-olympic-games-ban-volunteers-from-social-media/

Londyn 2012 ma być, jak donosi komisja organizacyjna imprezy, 'najwspanialszym wydarzeniem na świecie'. Włożony wysiłek, wydane pieniądze i - przede wszystkim - głębokie zaangażowanie tysięcy ludzi przyniesie efekty. Jako jedna z wielu, która tę Olimpiadę będzie tworzyć, jestem o tym przekonana na 5 miesięcy przed Ceremonią Otwarcia. Mimo tego, jest coś, co niepokoi. Doszło to do mnie dopiero po przeczytaniu artykułu w Forbes, który wytyka londyńczykom zakaz nadany wolontariuszom. Według LOCOG, nie mogą oni używać portali społecznościowych by dzielić się wrażeniami z Igrzysk. Nigdy nie miało to dla mnie znaczenia, ale wśród moich kolegów są nastolatkowie, którzy pewnie chętnie pochwaliliby się swoimi emocjami z całym światem. Zastanawiam się więc, czy to konieczne. Ci ludzie pracują tylko dla Was i dla Igrzysk, które właśnie dzięki nim się udadzą. Olimpijskie wątpliwości wzrosły jeszcze bardziej po deklaracji Iana McCurdie z Brytyjskiego Komitetu Olimpijskiego. Sławny doktor brytyjskiej ekipy zabronił sportowcom podawać sobie rąk podczas Igrzysk, gdyż rzekomo roznosi to zarazki. I chociaż brytyjski Rząd nie zaabsorbował tej deklaracji, niesmak pozostaje. Prawdziwy sport jest passe, tak samo jak sprawiedliwa rywalizacja. Nie oczekujemy czystych zawodów, nie wymagamy tego od Brytyjczyków, ale czy LOCOG nie posuwa się za daleko? Czy została szczypta prawdziwej radości z pracy, którą razem wykonujemy? Czy Londyn 2012 to tylko duże pieniądze i świetna szansa dla Sebastiana Coe, który będzie mógł pochwalić się przed całym światem?

Jestem dumna z tego, że tworzę Igrzyska. Będziemy się świetnie bawić i sprawimy, że to ta Olimpiada będzie najlepsza. Potrzebujemy tylko szczerego! wsparcia.
http://www.forbes.com/sites/ewanspence/2012/01/06/london-olympic-games-ban-volunteers-from-social-media/

Bad news for the smokers in the UK

 Although everyone knows that smoking is extremely harmful, people don't seem to care. What influence can your addiction have on your life and more important on the quality of your life? Well, the statistics don't look too bright now: around 8 million people are smoking, 80.000 deaths from smoking diseases happen every year and what is more concerning is that approximately  200.000 children start smoking at an early age not being able to realize the consequences of their actions and how these  consequences can affect their health ( but I guess the rule of the forbidden fruit couldn't make exception in this case either).

According to Royal College, cigarettes cost 100 million lives in the UK ( unless current smokers actually quit), as an individual who is a regular smoker shortens his or her life with 10 years. No matter how many campaigns are going to be realized in order to reduce the number of smokers in the UK ( and why not in the entire world) things cannot be dramatically changed from a year to another. Even though now, there are rumors that the smoking ban is said to be extended to parks and other public areas and there are going to be taken legal action so that children can be protected from becoming second hand smokers, reality speaks for itself. Since the middle of the 20th century there has was produces a seismic shift, people started to smoke even more than they did in the past. 

So, in order to fight this battle against smoking,the Health Secretary, Andrew Lansley declared in a speech at the Royal College of Physicians that this war is not over any they will continue trying to reduce the numbers of the smokers. As a next step, supermarkets will be forced to remove tobacco displays on April 6 and all other shops will have to end them in April 2015. Are these measures going to make a difference?

The next step after Harry Potter- J.K Rowling's new book

There is no doubt that Harry Potter will remain an epic story that made the entire world believe that magic exists. What was so special about it? To be honest, there was something more than the story of some young teenagers that have to face different problems, it was the story of my generation. This generation who faced, maybe not Voldemort and Death Eaters, but exams and teachers and more important this book taught us how to overstep the difficulties that most of us have.

So,it is time for a new beginning.It is time that J.K. Rowling, the author of these books moves on, continuing her path as a writer of adult books. The title, release date and details of the novel are still a mystery for everyone, but don't worry: they are going to be revealed later on this year. As she declared, "although I’ve enjoyed writing it every bit as much, my next book will be very different to the Harry Potter series, which has been published so brilliantly by Bloomsbury and my other publishers around the world."

At a certain point everyone has to grow up. So did I and so did the millions of Harry Potter's books readers. Now we will have to wait so that we can decide if the maturity of her new ideas can travel as fast as Harry Potter's books traveled some years ago.

Apple and their concern

Just a quick comment on my new discovery. I was going through The Guardian Media in the morning and I found the piece on Apple slandering Poland. http://www.guardian.co.uk/media/mediamonkeyblog/2012/mar/02/apple-poland-daily-star?INTCMP=SRCH Well, American giant went far too much, comparing their income to the national heritage. Lucky them, having half a trillion income, lucky them selling thousands tools a day... nevertheless, ''Apple is worth more than Poland'' ( 497$ bn annual income) is a bit awkward. You can not compare a country with a brand, in that negative way. And I know, it's true. A little bit of diplomacy would be thought much appreciated.
Apple never seemed good enough in PR and marketing (not responding to letters, tweets, complaints), never cared about the customers, now has gone further: they're forgetting about the audience, just after the Apple Store opened in Warsaw. Not the best publicity: myself, I'm regretting having an iPhone.

Szybki komentarz dotyczacy mojego nowego odkrycia. Przegladajac poranne wiadomosci The Guardian Media wpadlam na cudowny artykul poswiecony Apple, ktory skutecznie znizyl Polske do wartosci przedmiotu. http://www.guardian.co.uk/media/mediamonkeyblog/2012/mar/02/apple-poland-daily-star?INTCMP=SRCH Amerykanski gigant posunal sie chyba za daleko. Szczeslwie, moga pochwalic sie 500 bilionami dolarow dochodu, szczesliwie sprzedaja tysiace, albo setki iPadow dziennie. Tak czy siak 'Apple warte jest wiecej niz cala Polska' (497 bilionow dolarow dochodu) brzmi niefortunnie. Nie porownuje sie kraju z tworca MacBooka w tak niefortunny sposob. I chociaz wiemy, ze to prawda, troche dyplomacji Apple zostaloby bardzo docenione.
Apple nigdy nie wydawalo sie mistrzem PR i marketingu. Nigdy nie odpisowalo na listy, posty na Twitterze i uwagi. Teraz poszli dalej, zapominajac o swoich potencjalnych klientach, swiezo po otwarciu salonu Apple w Warszawie. To chyba nie najlepsza reklama: ja sama zaczynam zalowac, ze kupilam iPhone'a.

Maize ball

Why don't you imagine there is a small village in the north of Brazil. You live there. You own the small farm and you plant the maize. It's Thursday morning and your wife is just preparing you some porridge. Suddenly, you hear this unearthly boom. You look out the window and it seems like half of the universe fell down right on your ground. What would you do?
a) Would you lock yourself in your small hacienda and wait for redemption?
b) Would you call the Police, Army, emergency service and: media, along with The Sun on Sunday?
c) Would you go outside and play with extraordinary objects?

What would you do? Jose Valdir Mendes, who owns the farm has done nothing. He asked her wife to stay inside for couple of hours. Eventually, interested in the natural force, went outside and saw an enormous funnel in the ground with a huge ball inside, with turned out to be a part of orbiting satellite.

Wyobraźcie sobie małą wioskę na północy Brazylii. Mieszkacie tam. Jesteście właścicielami małego gospodarstwa. Sadzicie kukurydze. Jest czwartkowy poranek i Wasza żona przygotowuje Wam owsiankę. Nagle słyszycie huk. Wyglądacie za okno i wydaje Wam się, że na polu leży kawałek wszechświata. Co robicie?
a) Zamykacie się w hacjendzie i czekacie na ratunek?
b) Dzwonicie po policję, straż i służbę zdrowia oraz media: w tym The Sun on Sunday?
c) Wychodzicie na zewnątrz i oglądacie kosmiczne obiekty?

Co robicie? Jose Valdir Mendes, który jest właścicielem owej farmy nie zrobił nic. Rozkazał żonie zostać w środku na kilka godzin. Wreszcie, zaciekawiony super nienaturalnym zjawiskiem, wyszedł z domu i zobaczył ogromny lejek, a w nim: kulę, która okazała się kawałkiem sztucznego satelity.

Modern Robin Hood

Do you remember The Robin Hood? It's the one who took away from the rich and gave to the poor. Contemporary philosophers are wondering, whether it was good - natured and ethical, really... but nevertheles: he was a hero. Just like 48 years old Emma Harrison, which gave the job to hundreds of thousands people in the United Kingdom. Is she a hero? Not necessarily. Robin Hood used to live in a forest, she is staying in worth millions pounds residence. Her company earned last year about £180m. She paid herself almost nine millions.
The company A4e, which is being funded by The Government was established in 1991. As the founder admits: 'our main goal is to improve people's lives'. So far, she has easily improved her own, living in the villa with a cinema, night club, couple of pools and 100 acres of land. The company: Action for Employment claims that only providing this £9m Emma is able to pay herself back the stress and risk she incurs at work. Apparently, it is still not enough for to whom it may concern. Emma earns quite a lot on her home, which she has previously hired to the company owned for... £462m. Besides, there work of a4e seems to be dubious. According to the Daily Mail, the agency managed to place people in jobs that lested no more than 24 hours, but a4e took the payment-by-result money from the Deparment of Work and Pensions.
Emma, after her previously faithful firends, seeks publicity. Widely known to British media, has performed in 'Make me a Million', 'Benefit Busters' (Channel 4) and 'Rich and Jobless' (BBC1). The last title strongly relates to Mrs Harrison, which quickly and easily took advantage of her unemployed. Now, they hold it against her. Just like The Scotland Yard, who investigates Emma for fraud.

Pamiętacie Robin Hooda? To ten, który zabierał bogatym i dawał biednym. Współcześni filozofowie zastanawiają się nad robinhoodowską etyką, ale abstrahując od sporu: był bohaterem. Zupełnie jak 48 - letnia Emma Harrison, która dała pracę setkom tysiecy ludzi w Wielkiej Brytanii. Jest bohaterką? Niekoniecznie. Robin Hood mieszkał w lesie, ona mieszka w wartej miliony funtów willi. W zeszłym roku jej firma zajmująca się poszukiwaniem pracy dla 'długoletnich' bezrobotnych, zarobiła 180 milionów. Sama Emma, prawie dziewięć.
Sponsorowana przez brytyjski rząd firma a4e działa od 21 lat. Jak mówi założycielka: chcemy poprawiać ludzkie życia. Jak dotąd, wspaniale poprawia swoje. Mieszka w willi z barem, klubem nocnym, basenami i 100 - akrowym gospodarstwem. Jej organizacja: 'Akcja dla zatrudnienia' (Action for employment) utrzymuje, ze tylko dzieki 9 milionom zarobku, Emma jest w stanie odplacic sobie stres i ryzyko, ktore w pracy ponosi. Okazuje sie jednak, ze samej zainteresowanej te pieniadze nie wystarczaja. Zarabia nawet na domu, ktory wynajela wlasnej firmie jako miejsce kilkudniowego zebrania za... bagatela 462 miliony funtow. Oprocz przekretow pienieznych, dochodza tez te zwiazane z dzialalnoscia a4e. Daily Mail donosi, ze czesc z bedacych pod jej opieka bezrobotnych otrzymala prace trwajaca 24 godziny, a sama firma: zwrot pelnej kwoty od Departamentu Pracy i Emerytur Brytyjskiego Rzadu.
Emma, wedlug oddanych jej wczesniej przyjaciol, zatraca sie i szuka reklamy. Bardzo popularna w swiecie brytyjskich mediow, ma za soba wystepy  miedzy innymi w 'Make me a million', 'Benefit Busters' (Channel 4) i 'Rich and Jobless' (BBC1). Tytul tego ostatniego doskonale zdradza charakter Pani Harrison, ktora szybko i latwo zarobila na swoich bezrobotnych. Oni sami, maja jej to teraz za zle. Tak jak Scotland Yard, ktory prowadzi sledztwo w sprawie oszustwa finansowego.

The advert that can tell who you are

If a few years ago we were able to differentiate between what is reality and what is not, today films have been only a continuity of what we are living in our everyday life.

Well, as I have a particular interest in what is related to media and advertising , I found out about this new advert that is now in London, the advert that can "read" passers-by. It customizes its content to match the people's wishes. I know, this idea seems to be taken from a movie. To be honest, I think that the people who thought about it were visualizing the sci-fi film, Minority Report. Maybe that is the reason why Tom Cruise ( who is playing the main character) is often used as aN example.

Technologists call it The Star Trek effect. Why? Simple: because every time people are presented sci-fi imaginary gadgets on screen ( touch screen, social networking, iris recognition), scientists are making everything humanly possible to transform the film into reality. That is what happened with this ad.

Even though the number of ads that a person is bombarded every day (more 300 in case you were wondering) it's worth making the distinction about what is really important to remember. Children charity "Plan UK" installed this board on Oxford Street that is able to tell the gender of the passers- by. It's using facing recognition, so if the person who is looking at the ad is female, she will see something different from a male. It sounds like future...Maybe it is!

So, if you happen to pass on Oxford Street look after this ad and prepare to be surprised! 

School not for boys

Despite all the advantages of being a boy when you're twelve ( playing football, wearing trousers and learn how to swear ) it is apparently terribly hard to be a schoolboy in the UK. You can make every effort, but if your work is going to be marked by female teacher - you lost. The Centre for Economic Performance published the report which accuses mistresses of giving lower marks... to boys only. Now we know why pupils prefer to play outside, rather than listen to furious lady, who, additionally is trying to ruin their grades. According to one of the country's leading academic researchers, the result is 'fascinating'. Boys don't seem to be that happy. However, it is not as bad as it seems, as much as 15% of teachers are man!
It seems like the research revealed the truth that we all know. My former history teacher was that fascinated with boys, that none of them ever appeared on the exam, knowing the promotion will be given anyway. Otherwise, my poor mum could not pass her economy exam, because of the lecturer who loved her that much and never let her go. How is it in your school? Did you ever struggle to outsmart your teacher with girly dress or gallant smile?

Pomimo wszystkich niepodważalnych pozytywów bycia dwunastoletnim chłopcem ( granie w piłkę, chodzenie w spodniach, nauka pierwszych przekleństw ), najwidoczniej niezmiernie trudno jest być uczniem w brytyjskiej szkole. Możesz wylewać ostatnie poty, ale w konfrontacji z nauczycielką (!) nie masz szans. The Centre for Economic Performance opublikowało raport, który oskarża kobiety i zaniżanie ocen... chłopcom. Wiemy już, dlaczego dzieciaki wolą wagarować, niż wysłuchiwać wściekłej nauczycielki, która też z powodzeniem rujnuje ich świadectwa. Według jednego z ekspertów w dziedzinie brytyjskiej edukacji, wynik ten jest fascynujący. Mniej zafascynowani wydają się uczniowie. Nie jest jednak najgorzej, całe 15% grona pedagogicznego stanowią mężczyźni.
Wynik nie jest chyba zaskakujący. Moja była nauczycielka historii tak uwielbiała chłopców, że żaden z nich nie pojawiał się na klasówkach, wiedząc, że i tak do matury przystąpi. Moja mama - na przekór - nie mogła zdać egzaminu z ekonomii, bo zakochał się w niej prowadzący. Jak to jest w Waszej szkole? Mieliście okazję przekupić nauczyciela sukienką albo szarmanckim męskim uśmiechem?

What are we missing?

Have you ever wondered how many moments do you miss because you don't have time? How many moments do you miss because you don't MAKE time for anything except work? These questions can have a simple and easy answer, that can be better understood through an example.


Let's make a short exercise of imagination. Let's pretend that you are at a metro station in Washington,DC. It's a cold day in January.There is a man who plays the violin at rush hour. What would you do?
For the ones who were in the position to make a decision at that time, it was a simple one.In 45 minutes,1100 people passed by, not paying attention to the fact that someone was trying to give their day a bit of colour. They didn't stop. Some of them didn't even notice that there was music around them. The only persons who stopped were some children, who were quickly told by their parents to hurry. The result was sad. Out of 1100 people only 6 of them stopped to listen, but who, soon enough continued their journey.The violonist collected  $32. 
The thing that no one knew, was that the violonist was Joshua Bell, one of the most talented musicians in the world. He had just played one extremely difficult piece, on a violin worth more than  $3.5 million. Just a couple of days before, he sold out at a theater in Boston, where the seats were about $100.


This is a real story. This is a story about how we are missing important aspects that seem meaningless. 
The next time you see someone playing the guitar or the violin somewhere at a tube station in London just ask yourself: is this going to be the next Joshua Bell? 

99 reasons why and 99 new endings

Caroline Smailes, Newcastle-born author had an idea. There is no longer end-reaching books, no curiosity, no interest. Nevertheless ''99 reasons why'' fulfils our needs. We! choose the story, we choose the ending. Caroline decided to finish her book in... 11 ways. Therefore, you decide if you want the characters to be killed, or to marry them, give them children. I don't know whether they can win the lottery ( I have not read the book yet) but you are being the one who decide. I am not entirely sure, if she will get The Nobel prize for it, since the two books she wrote so far were not really successful. Nevertheless, she was the first to make you decide. How would you finish your favourite books, as 'Harry Potter' or 'Lord of the Rings'. Make up new stories!

Caroline Smailes otworzyła nowy etap w historii literatury. Urodzona w Newcastle autorka postanowiła nie doprowadzać swojej powieści do końca. ''99 powodów dlaczego'' kończy się więc na 11 sposobów, sam wybierasz, który Ci się podoba. Więc: możesz uśmiercić bohaterów, możesz ich wzbogacić, dać im dziecko, może wystrzelić w kosmos (nie wiem, powieści nie przeczytałam). Jak donosi The Independent, nasza bohaterka chciała zaimponować czytelnikom, którzy zawiedzeni byli zakończeniami jej poprzednich powieści. Trudno powiedzieć, czy Smailes zasłuży na Nagrodę Nobla. Jak dotąd, jej dwie książki nie przyniosły większych zysków. 99 powodów uruchamia jednak wyobraźnię. Można dobrać alternatywne zakończenia do np. ''Harry'ego Pottera'' czy ''Władcy Pierścieni''. I tak, Harry mógłby połączyć się z Voldemortem i stworzyć imponujące imperium zła. Albo mała 'Lolita' padająca w objęciach swojego 40-letniego adoratora. Wymyślajcie nowe zakończenia!

Living in virtual-social media week

There is no possible way that you live in the UK and you are not familiar to what social media is and what influence it has over people. It affects everything: the way people think, how they do business and how they communicate with each other every day. For some, there is enough to read someone's Facebook status to know what they are doing, where they are at a particular moment and with whom. For others, the term of social media has a total different understanding, one that is directly linked to their jobs and careers, making the professional collaboration easier and the relationships between them more open and at the same time more accessible. 

For those of you who are living in London at the moment, or who  are just visiting London between 13 and 17 of February and are curious enough to find out more about this subject this is your moment: social media week. It is happening in all the world's biggest cities: Hamburg, Hong Kong, Miami, New York, Paris, San Francisco, Sao Paolo, Singapore, Tokyo, Toronto and Washington, DC. If you are currently living elsewhere, don't worry. You can watch most of the events live here: http://new.livestream.com/pages/smw, as this media world is more and more present not only in the real environment, but in the virtual one as well.

One of the aspects that is really important to state about social media is that it works best when it brings people together not in online communities and places, but in real life, the life in which every one of us is living right now.

Adina Petrescu

14th

It's a bit of a shame that I'm starting now. My first post should be rather objective and reserved. To do so, I should have started yesterday. Not on the 14th of February. This is not the best time for political, cultural or social issues. Actually, social fits the best. It is indeed a social feast. On my way home I passed hundreds of people with roses and chocolates. The ones without were surely reaching to top London's restaurants, having the vision of spending 70 pounds for a set menu, drinking Laurent - Perrier rose and looking deeply into the eyes of the one they love. In the end, it all comes to economy and politics. One of the top Valentines gifts are pants with David Cameron ( http://www.notonthehighstreet.com/twistedtwee/product/man-pants-boris ). I, on my way again, haven't seen anyone wearing them. Maybe the fortune pants have been taken only by the ones that sent their own card to the Prime Minister. It's been 27 milions of them: soldiers, prostitutes and homeless people, in order to oppose to human trafficking. The Valentine card has been also given to the only polar bear in the UK. Three-year-old Walker is  expected to be paired-up by the end of the year. Kate Middleton gave her love to Liverpool's charities. She got back thousands of flowers. All the pairs in love had the free entry to the volleyball game in Wroclaw.  Justin Bieber visited sick six-yeard-old girl. Hugh Hefner, the 85-year-old Playboys father took his two 20-year-old girlfriend to italian cafe. Panda bear in Edinburgh has eaten her Valentine cake. Habitants of Uzbekistan could not celebrate, as the 14th is now the day for memory of their famous poet: Bobur. I, similarily to Uzbeks, got no card. This is why, I dedided set up the blog.

Despite the announcement, it has been about the politics, economy and society. It was not, oddly enough, about love. So here we go: I love you mum and dad. Thanks.
I start the blog that won't be objective and chilled. Young Londoners are here to help me. You - potential readers will help me as well.
So I started. On the 14th of February 2012. Happy Valentines.
Anna Kowalska

Troche szkoda, ze zaczynam dzisiaj. Pierwszy post powinien byc raczej obiektywny i chlodny. Zeby tak bylo, musialabym zaczac wczoraj. Nie czternastego lutego. To nie najlepszy czas na polityczne, kulturalne i spoleczne wymysly. Wlasciwie, spoleczne owszem. To na pewno swieto spoleczne. W drodze do domu mijalam setki ludzi niosacych roze i czekoladki. Ci, ktorzy ich nie niesli, biegli pewnie do najlepszych londynskich restauracji, zeby wydac 70 funtow za obiad, ktory popija rozowym Laurent-Perrier, patrzac przy tym wszystkim w oczy swojej wystrojonej ukochanej. Ekonomia i polityka. Jednym z najlepiej sprzedajacych sie walentynkowych prezentow byly majtki z podobizna angielskiego premiera ( http://www.notonthehighstreet.com/twistedtwee/product/man-pants-boris ). Ja w metrze nie widzialam nikogo, ktory mial je na sobie. Moze zrobili to tylko Ci, ktorzy Davidowi wyslali wlasna Walentynke. Takich bylo 27 milionow: zolnierze, prostytutki i bezdomni w ramach sprzeciwu wobec handlu ludzmi. Kartke na Walentynki dostal tez jedyny polarny niedzwiedz na wyspach. Slub trzyletniego Walkera zaplanowano na koniec roku. Kate Middleton odwiedzila dzisiaj liwerpulskie domy dziecka. Nie rozdala ani jednej kartki, ale wyszla obdarowana kwiatami. We Wroclawiu kazda zakochana para mogla obejrzec mecz Gwardii za darmo. Justin Bieber odwiedzil chora szesciolatke. Hugh Hefner, 85-letni ojciec Playboya zabral swoje dwie dwudziestoletnie dziewczyny do wloskiej knajpki. Panda z Edynburga zjadla walentynkowe ciasto. Troche odwrotnie bylo w Uzbekistanie, w ktorym wladze zabronily obchodzic Walentynki, 14 lutego uznajac swietem ich swietnego poety - Bobuna. Ja - podobnie do Uzbekow nie dostalam kartek i nie pilam Perrier Rose. Dlatego, wlasnie dzisiaj, zaczelam pisac bloga.

Wbrew zapowiedzi, bylo o polityce, ekonomii i spoleczenstwie. Nie bylo - o zgrozo - o milosci. W ramach rekompensaty: Kocham Was Mamo i Tato. Dziekuje.

Zaczynam bloga, ktory nie bedzie chlodny i obiektywny. Pomoga mi w tym mlodzi londynczycy. Pomozecie Wy, ktorzy zechcecie go czytac.

Wiec zaczelam, 14 lutego 2012. Dobrych Walentynek.
Anna Kowalska